سارقان میلیاردی پرواز  

به گزارش جام جم آنلاین، با توجه به خبرهایی که از استان‌های مختلف کشور منتشر می‌شود، می‌توان گفت باندهای قاچاق پرندگان شکاری امسال فعالیت خود را نسبت به سال‌های  گذشته زودتر آغاز کرده‌اند.

 جمعه گذشته بود که رئیس محیط‌زیست سمیرم از دستگیری دو ‌شکارچی‌ خبرداد که چهار پرنده شکاری را به دام انداخته بودند و می‌خواستند با انتقال آنها به  جنوب کشور هر پرنده را حدود یک میلیارد تومان بفروشند.

هر سال با آغاز مهاجرت پرندگان مهاجر به کشورمان فعالیت باندهای قاچاق  پرندگان شکاری نیز آغاز می‌شود. به همین دلیل یگان حفاظت محیط زیست نیز طرح مقابله با بازگیری را اجرا می‌کند، طرحی که براساس آن محیط‌بانان باید برای مقابله با صیادان و قاچاقچیان حیات وحش اقدامات مناسب را انجام بدهند.

باندهای قاچاق صیاد آموزش می‌دهند

صیادان و قاچاقچیان پرندگان شکاری در بیشتر استان‌های کشور فعال هستند. اما متخلفان در استان‌هایی مانند،‌گلستان، خراسان رضوی و جنوبی، خوزستان، بوشهر و لرستان بیشتر فعالیت می‌کنند.

آنچه در این بین سبب شده که باندهای قاچاق پرندگان شکاری فعالیت‌شان را گسترش دهند، پول زیادی است که در بین قاچاقچیان و صیادان پرندگان شکاری دست به دست می‌شود. آن طور که برخی از صیادان پرندگان شکاری می‌گویند برخی از شیوخ حاشیه خلیج فارس حاضرند برای خرید این پرندگان میلیاردها تومان هزینه کنند.

به همین دلیل باندهای قاچاق دست به هرکاری می‌زنند تا پرندگان بیشتری را به دام بیندازند.

 منوچهر فلاحی، معاون یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط‌زیست درباره صیادان پرندگان شکاری به جام‌جم آنلاین می‌گوید: برخی از این صیادان محلی هستند. اما عده‌ای نیز از جنوب کشور توسط باندهای قاچاق آموزش می بینند و به استان‌های مختلف فرستاده می‌شوند.

آن طور که او توضیح می‌دهد رقم‌های نجومی زیادی درباره قاچاق پرندگان شکاری مطرح می‌شود، رقم‌هایی که نمی‌توان آنها را تایید یا رد کرد.

از کوخه نشینی تا شناطه

صیادان پرندگان شکاری از روش‌های مختلفی برای صید پرندگان استفاده می‌کنند. یکی از روش‌های قدیمی آنها حفر چاله‌هایی است که به کوخه معروف هستند. در این روش صیادان در زیستگاه پرندگان شکاری  اقدام به کندن چاله‌‌ای می‌کنند تا بتوانند درون آن پنهان شوند.

پس از حفر چاله صیادان با استفاده از طعمه‌هایی مانند کبوتر سعی می‌کنند توجه پرندگان شکاری را جلب کنند.

به این شکل وقتی پرنده شکاری برای صید طعمه به کوخه نزدیک شد، صیادان پرنده را در دام می‌اندازند.

در کنار روش کوخه نشینی مدتی است که صیادان  روشی که به نام شناطه معروف است نیز به کار می‌گیرند.

در این روش صیادان علاوه بر طعمه و تور از موتورسیکلت نیز استفاده می‌کنند.

 به این شکل که آنها برای طعمه‌شان که معمولا کبوتر است جلیقه کوچکی درست می‌کنند که مانع پروازش نباشند. بعد به پای طعمه خود ریسمانی می‌بندند و در حالی که سوار بر موتورسیلکت شده‌اند،  کبوتر را به پرواز در می‌آورند‌.

به این شکل اگر پرنده شکاری به طعمه حمله کند، چنگال‌هایش در  جلیقه‌‌ای که به کبوتر بسته‌اند، گیر می‌کند و گرفتار می‌شود.

معاون یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط‌زیست می‌گوید: صیادان پرندگان شکاری از موتورسیکلت‌های تندرو و قاچاق استفاده می‌کنند تا در صورت نیاز با رها کردن آنها از دست محیط‌بانان فرار کنند.

جریمه‌ای که بازدارنده نیست

سال‌هاست که محیط‌بانان تلاش می‌کنند مانع فعالیت قاچاقچیان پرندگان شکاری شوند، اما تلاش‌های آنها تاکنون نتوانسته فعالیت باندهای شکار پرندگان شکاری را محدود کند. در این بین می‌توان عوامل مختلفی را تاثیر گذار دانست از تعداد اندک محیط‌بانان گرفته تا نبود تجهیزات مناسب و جرایم نامناسبی که برای متخلفان در نظر گرفته شده است.

معاون یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط‌زیست درباره جریمه‌ای که قانون برای صیادان پرندگان شکاری در نظر گرفته است، می‌گوید: براساس جریمه‌هایی که در سال 98 در نظر گرفته شده ‌است، جریمه صید پرندگان شکاری مانند بالابان و بحری 200 میلیون تومان است.

آن طور که او می‌گوید علاوه بر جریمه نقدی، قاضی پرونده می‌تواند متخلفان را به حبس نیز محکوم کند.

این درحالی است که می‌توان گفت جریمه‌ای که برای برخورد با متخلفان در نظر گرفته شده است، مناسب نیست و نیاز به بازنگری دارد، چراکه باندهای قاچاق پرندگان شکاری  تا چند برابر جریمه‌های در نظر گرفته شده را به صیادان پیشنهاد می‌کنند تا آنها دیگر ترسی از دستگیری نداشته باشند.

در این بین باید یادآور شد آنچه که سبب می‌شود بسیاری از جوانان گرفتار باندهای قاچاق حیات وحش شوند و به عنوان صیاد برای آنها فعالیت کنند، نبود شغل است‌.

 بنابراین می‌توان گفت عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در افزایش فعالیت باندهای قاچاق حیات وحش در کشورمان بی‌تاثیر نیست و برای ‌حفظ محیط زیست نیاز است تا سازمان‌ها و وزارتخانه‌های مختلف برای رفع مشکلات بایکدیگر تعامل بیشتری داشته باشند.